۱۷۰ کنشگر سیاسی در بیانیه‌ای با اشاره به «چتر استثمار اقتصادی، استبداد سیاسی و استبداد دینی» بر سر کشور، از اولویت «اجبار حجاب» انتقاد کرده و خواستار «تفکیک و استقلال دو نهاد دین و حکومت» شدند.
امضاکنندگان این بیانیه با اشاره به سنگینی «سایه‌ی سخت‌گیری و سرکوب بر سر ملّت و بویژه جامعه‌ی زنان» نوشته‌اند: « نادانی و ناکارآمدی در مدیریت کلان کشور، همراه با شیوع مزمن و همه‌جانبه فساد، آثار مخرّب ساختار و شیوه‌ی معیوب حکومت‌داری را برملا ساخته‌است.»
این ۱۷۰ کنشگر سیاسی در بیانیه خود، با ارائه آمارهایی درباره میزان گسترش فقر، ترک تحصیل دانش‌آموزان، کاهش نرخ مشارکت اقتصادی زنان و رشد آسیب‌های اجتماعی همانند اعتیاد، بیکاری، و افزایش خودکشی در جامعه تاکید کرده‌اند که این موارد «تنها اندکی از انبوه نشانه‌های محسوس و آشکاری هستند از محنت آحاد ملت، بویژه در مناطق نابرخوردار.»
در این بیانیه به «خودکشی دردناک ۶ کارگر اخراجی پتروشمی چوار ایلام در روزهای اخیر» نیز اشاره شده است.
مرور گزارش‌های رسمی منتشر شده در رسانه‌های ایران در سه ماهه تابستان سال جاری حاکی است که حداقل ۸ کارگر در مواجهه با فقر و مشکلات معیشتی دست به خودکشی زده‌اند.
