حسین رونقی، فعال سیاسی که روز یک‌شنبه در اقدامی اعتراضی با لب‌های دوخته شده به دادگاه انقلاب اسلامی تهران رفته بود، روایت خود را از آنچه بر او گذشت بیان و اعلام کرد: خواسته من، خواسته‌های کیانوش سنجری است.
کیانوش سنجری، روزنامه‌نگار و همکار صدای آمریکا، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی پیشین، روز چهارشنبه ۲۳ آبان در اعتراض به شرایط زندانیان سیاسی جمهوری اسلامی، به زندگی خود پایان داد.
آقای رونقی که پس از خاکسپاری مخفیانه کیانوش سنجری به مقامات جمهوری اسلامی هشدار داده بود که آنها را پشیمان خواهد کرد، روز یک‌شنبه ۲۷ آبان بنا بر اعلام قبلی با لب‌های دوخته شده به همراه وکیلش به دادگاه انقلاب اسلامی تهران مراجعه کرد.
او در شرح این مراجعه به مرجع قضایی، با تأکید بر این که «ادامه می‌دهم، تا تلنگری باشد»، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «پس از حضور در دادگاه انقلاب تهران، حین ورود توسط مأموران حفاظت اطلاعات قوه قضاییه به یک اتاق منتقل شدم، پس از گذشت ساعتی تعدادی مأمور امنیتی وزارت اطلاعات در محل حاضر شده و مرا به همراه وکیلم آقای سعید جلیلیان به دفتر وزارت اطلاعات منتقل کردند.»
حسین رونقی همچنین با بیان این که «در آن جا اصرار به باز کردن لب‌ها داشتند که با آن مخالفت کردم»، افزود: «اصرار به بازداشت و فرستادن به زندان داشتم، از خواسته‌هایم پرسیدند اما حرفی برای گفتن نداشتم در کاغذی سفید نوشتم: حرف من حرف کیانوش و خواسته من خواسته‌های کیانوش است. پس از چند ساعت آزاد کردند.»
این فعال سیاسی همچنین گفت: «اعلام کردم که لب‌هایم را باز نمی‌کنم و ادامه می‌دهم تا خواسته‌های کیانوش، تصمیم من بر این است که بازداشت کنید، نگه دارید و بکشید. همان گونه که در زندان کشتید، یا حکم کشتن برای عزیزترین فرزندان این سرزمین چون بچه‌های اکباتان صادر کرده‌اید، گوشه‌ای از این شهر تحصن می‌کنم منتظر باشید.»
