ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، هرانا، روز یکشنبه در گزارشی اعلام کرد پانزده شهروند بهائی ساکن بهارستان اصفهان، با دریافت ابلاغیه‌ای، به شعبه اول دادگاه انقلاب اصفهان احضار شدند.
هرانا این شهروندان را مژگان پورشفیع، نسرین خادمی، آزیتا رضوانی‌خواه، شعله آشوری، مژده بهامین، بشری مطهر، سارا شکیب، سمیرا شکیب، رویا آزادخوش، نوشین همت، شورانگیز بهامین، ساناز راسته، مریم خورسندی، فیروزه راستی نژاد و فرخنده رضوان معرفی و خاطرنشان کرد از این افراد خواسته شده دوازده اردیبهشت برای دفاع از اتهامات انتسابی، در دادگاه حاضر شوند.
این زنان بهائی با اتهاماتی همچون «تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» و «مشارکت در انجام فعالیت تبلیغی و آموزشی انحرافی مغایر با شرع اسلام» روبرو هستند.
پیشتر در ۲۲ فروردین ماه، کیفرخواست پرونده این پانزده شهروند بهائی با اتهامات «تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی و مشارکت در انجام فعالیت تبلیغی و آموزشی انحرافی مغایر با شرع اسلام»، در دادسرای اصفهان صادر شده بود.
به گزارش هرانا، از میان این زنان، رویا آزادخوش، آزیتا رضوانی خواه،سارا شکیب، ساناز راسته، شعله آشوری، شورانگیز بهامین، فیروزه راستی نژاد، مریم خورسندی، مژگان پورشفیع، نسرین خادمی و نوشین همت در سال ۱۴۰۰ بازداشت و پس از مدتی با تودیع وثیقه آزاد شده بودند.
منازل مژده بهامین، فرخنده رضوان پی، بشری مطهر و سمیرا شکیب هم پیشتر مورد تفتیش نیروهای حکومتی قرار گرفته بود.
براساس گزارش نهادهای حقوق بشری، شهروندان بهائی در ایران در حالی از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی به‌صورت «سیستماتیک» محروم هستند که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین یا اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به‌طور فردی یا جمعی و به‌طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.
آمارهای غیررسمی نشان می‌دهد بیش از سیصد هزار بهائی در ایران زندگی می‌کنند که طی ۴۵ سال گذشته و پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی در کشور، به طور مستمر و نظام‌مند تحت آزار و اذیت حکومتی قرار گرفته‌اند.
دیده‌بان حقوق بشر ۱۳ فروردین با انتشار گزارشی، اقدامات جمهوری اسلامی در آزار و اذیت بهائیان در ایران را «جنایت علیه بشریت» توصیف کرد.
سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا یک روز بعد در همین ارتباط به صدای آمریکا گفت: «رهبری جمهوری اسلامی همچنان به حقوق اقلیت‌ها، از جمله بهائیان، بی‌اعتنا است و به همین علت کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل متحد این اقدامات را نشانه سیاست آزار و اذیت سیستماتیک می‌دانند.»
